அசுரப் போராட்டம்

ஆயிரம் மெழுகுவர்த்திகள்
மெளனமாகக் கரைந்தன
ஆயிரமாயிரம் உயிர்களைப்
பாசிசம் குடித்தது

ஒரு அசுரனைக்கண்டு
நாம் தெய்வத்திடம் ஓடாது
மறு அரசனை அழைத்துவந்து
மரணம் படைத்தோம்

சிறு தெய்வங்களை
அசுரன் கொன்றபோது
நாம் சிலாகித்து நின்றோம்

எதிர்த்தவரை
சுடலைச் சாம்பலில்
புரளுபவனின் சுற்றத்தார்
பித்தர்கள் என்றோம்

சுற்றம் விட்டு
நவீன சுடலை நோக்கி
ஓடுங்கள் எனக்
கட்டளை இட்டோம்

மிஞ்சியவரை எரித்து
சாம்பலாக்கி வந்து
புரளுங்கள் என்றோம்

எங்கள் கண்கள்
நியாய அநியாயத்தை
புறம்தள்ளி இலட்சியத்தை
மட்டுமே பார்த்ததென்றோம்

மண்ணை மீட்கப்
பதறிய நாங்கள்
மனங்களை மாத்திரம்
தொலைத்து வந்தோம்

அசுரனிடம் நியாயம்
கேட்டவரை எண்ணி
கடவுளும் நிரந்தரமாக
கண்மூடி இருந்தார்

பணத்திற்காக கோசம்
போட்டவர்களை இனத்திற்கான
தேச பிதாக்களாக
உருவகித்தோம்

பேசிய குரல்வளைகளை
அறுத்து எறிந்தோம்
மாற்றுக் கருத்தை
துரோகிகளாக்கி னோம்

பேசியது துரோகம்
இல்லை பேச்சை
நிறுத்தி வைத்தது
துரோகம் என்பது
புரியாது இருந்தோம்

மனிதர்களை ஓமகுண்டத்தில்
தள்ளிய அசுரர்களின் போராட்டம்
முடிந்தபோது கோவணமும்
இல்லாத எம்மினத்தின்
கண்ணீரில் வியாபாரம்
நடத்தும் நாடுகடந்த
தமிழர்கள் ஆகினோம்

நீங்கள் கண்ணீர்விடுவதாக
வியாபாரம் செய்கிறீர்கள்
எங்கள் கண்களில்
எப்போதும் இரத்தம்தான்
வருகிறது.